De 'ferry flight'

Zo'n 22 uur hebben collega Emil en ik doorgebracht in 'ons' vliegtuig, 5X-OPE, op weg naar huis (Monrovia, Liberia). Ruim 5600 kilometer hebben we afgelegd op een hoogte van zo'n drie kilometer van het Afrikaanse continent. Een prachtige reis waarin we over 12 landen zijn gevlogen: Uganda, DR Congo, Congo (West), Gabon, Eq. Guinea, Kameroen, Nigeria, Togo, Benin, Ghana, Ivoorkust en Liberia. Helaas hebben we niet veel van het Afrikaanse landschap kunnen zien. Het grootste deel van onze route was bedekt met een wolkenlaag. Af en toe een gat in bewolking liet ons iets zien van wat onder ons doorgleed; de eerste dagen vooral 'bush' en later af en toe een stad of dorp. De bewolking lag erg laag dus ondanks dat we niet erg hoog vlogen, vlogen we boven de bewolking. Aan het eind van elke vlucht moesten we een procedure op instrumenten vliegen om veilig onder de wolkenlaag uit te komen en te kunnen landen. Goede oefening voor ons instrument-vliegen! Een voordeel van de bewolking is dat er bijna geen verticale beweging in de lucht is, wat voor ons betekende dat er helemaal geen turbulentie was tijdens onze hele vlucht tot Liberia.

De vlucht naar Oeganda was een beetje korter. Ook hier al veel bewolking over Afrika.

Af en toe vlogen we zo hoog dat we extra zuurstof gebruikten om wakker te blijven.

Dit was zo'n beetje on uitzicht voor de vijf dagen dat we vlogen. Nog steeds erg mooi!

De dagen voor ons vertrek zijn we druk bezig geweest met de laatste voorbereidingen voor de vlucht. Veel werk is gedaan door andere mensen binnen MAF en een professionele vlucht-planner uit Denemarken. Deze laatste heeft alle vergunningen geregeld om te mogen landen op de vooraf bepaalde vliegvelden en om over de verschillende landen heen te mogen vliegen. Vanuit Ashford in Engeland werden de aanvraag en betaling voor de brandstof geregeld. Wij hadden nog voldoende werk aan de de andere voorbereidingen.

Op de dag voor het vertrek heb ik me bezig gehouden met het (in)laden van het vliegtuig. Er stonden nog heel wat kratten en dozen, een wasmachine en een droger van ons te wachten in Oeganda. Omdat er ook nog behoorlijk wat reserve-onderdelen en radio's meemoesten op het vliegtuig, konden we helaas niet al onze spullen meenemen. Nu staat er dus nog steeds wat in Oeganda. Dat moet meekomen met mensen die in de komende tijd wellicht van Oeganda naar Liberia moeten reizen. 's Avonds is het vliegtuig volgetankt en waren we klaar om te vertrekken.

Het vliegtuig: volgeladen en volgetankt. Klaar om te vertrekken!

Donderdagochtend vertrokken we zonder problemen vanaf Kajjansi. Omdat de af te leggen route voor die dag niet al te lang was, hadden we geen haast en we taxiden weg om 10:00 uur. Even een korte stop op het internationale vliegveld Entebbe (5 minuten vliegen van Kajjansi) voor wat officielen afhandelingen en enkele minuten later waren we alweer in de lucht op weg naar de eerste bestemming: Kisangani in (oost) Congo. Het weer was mooi (behalve dat we niets konden zien van Congo) en zonder problemen landden we zo'n drieenhalf uur later in Kisangani. Congo is Franstalig en op de grond werd dan ook voornamelijk Frans gesproken. Mijn middelbare-school-Frans is behoorlijk roestig en niet echt voldoende voor een behoorlijke conversatie. Gelukkig spreekt Emil vloeiend Frans, en aan hem dan ook de taak om met de luchthaven-authoriteiten te overleggen en te betalen voor de aan ons bewezen diensten. Na een aantal uren was alles geregeld en het vliegtuig weer volgetankt voor de volgende dag. Met een taxi vertrokken wij vervolgens naar ons hotel, waar we een heerlijke maaltijd hadden en een goede nacht.

Vliegveld Kisangani. Oud en vervallen. Niet zo heel verwonderlijk zo midden in de bush.

Het had die dag ervoor tot twee uur voor onze aankomst hard geregend en gestormd.

Een typisch Afrikaanse straat.

De volgende ochtend zaten we om zes uur al aan het ontbijt en krap een half uur later in de taxi naar het vliegveld. Iets over half acht waren we alweer los van de grond op weg naar Brazzaville (west) Congo. Weer verliep de vlucht zonder problemen. Geen enkele hapering in de motor, geen problemen met de instrumenten en weer heerlijk stabiel vliegweer. Ondanks dat al deze landen Frans-sprekend zijn, is de voertaal in de lucht nog steeds Engels (gelukkig). Brazzaville ligt naast Kinshasa (oost-Congo) en beide steden hebben een groot internationaal vliegveld. Het was nog best even lastig om de juiste aanvlieg-route te vinden, maar de controllers waren aardig en behulpzaam. Op de grond weer hetzelfde verhaal als de vorige dag. Betalen voor het landen, vluchtplan voor de volgende dag indienen en tanken. Alles verloopt weer zonder problemen en ook het hotel is prima.

Final approach in Brazzaville.

 

vliegveld (Aeroport) Brazzaville: groot vliegveld en een mooie, nieuwe en moderne terminal. Goed geregeld hier.

De straten zijn verbazingwekkend leeg. Weinig lopende mensen. Alles netjes aangelegd. Er zijn zelfs stoepen. Het voelt bijna alsof we in een westerse stad zijn aangekomen. Zeker in het hotel wanen we ons in een andere wereld. Bijna alle gasten zijn blank.

Zaterdagochtend zijn we al weer vroeg onderweg en vanwege een flinke wind in de rug komen we ruim voor de middag al aan op onze volgende bestemming: Younde in Kameroen. Achteraf gezien hadden we iets verder kunnen vliegen op deze dag, maar alle vergunningen zijn op datum en daarom kunnen we nu niet verder vliegen. Ook zijn op dat moment nog niet eens alle vergunningen voor de volgende dag bevestigd. Het kan dus zijn dat we wat langer in Kameroen moeten blijven... Later in het hotel ontvangen we een email met het bericht dat alle vergunningen nu geregeld zijn. God laat alles op z'n plek vallen. De weg naar Liberia ligt open.

Wij zijn de enigen op Yaounde. Blijkbaar komen de internationale vluchten op een later tijdstip.

Yaounde voelt weer meer als een Afrikaanse stad. Toch weer helemaal anders dan Kampala of Monrovia.

Uitzicht op Yaounde vanuit het hotel.

Zondagochtend staan we op het punt om te beginnen aan een heerlijk uitgebreid ontbijt als de taxi-chauffeur (die we de dag ervoor geregeld hadden) zich aandient. Hij is (geheel on-afrikaans) een half uur eerder gekomen, omdat de de president vandaag op pad gaat. In veel (Afrikaanse) landen betekent dat dat wegen en mogelijk het vliegveld worden gesloten tot de president is gepasseerd. Halsoverkop pakken we onze tassen, grijpen we wat broodjes en rijden we met een behoorlijke vaart naar het vliegveld. We zijn gelukkig de wegafsluitingen net voor. Ook op het vliegveld zijn we op tijd om weg te komen voordat de president arriveert. De vlucht voor deze dag is de langste van allemaal en brengt ons naar Accra in Ghana. Ook nu weer hebben we de wind in de rug en we landen een half uur eerder dan gepland. In de voorgaande dagen waren er behoorlijk wat grote stormen langs de te vliegen route, maar deze dag zegent God ons met prachtig weer. Ook in Accra genieten we weer van een goed hotel, een goede maaltijd en heerlijke nachtrust.

Dit mooie beestje trof ik aan op ons vliegtuig voor ons vertrek uit Yaounde.

Vliegveld Accra. Weer een groot vliegveld. Gelukkig worden we met een auto naar de terminal gebracht. Onze parkeerplaats is niet echt naast de deur.

Om te tanken moeten we even tussen de grote 'airliners' parkeren. Voor ons een Boeing 787 Dreamliner.

Maandag beginnen we aan de laatste vlucht van de overtocht. Ook deze vlucht verloopt weer zonder enige problemen. Als we de grens van Liberia overvliegen zien we zelfs wat gaten in het wolkendek en zien we de rivier die Liberia met Ivoorkust scheidt. Een uur later beginnen we aan onze daling naar het Spriggs Payne vliegveld in Monrovia. Er zijn wat regenbuien, maar zonder al te veel moeite komen we onder het wolkendek en manouvreren we tussen de buien door naar onze eindbestemming. We vliegen langs de kust en laag over de ELWA compound en onze huizen. Aartje en de kinderen zwaaien uitbundig naar ons en vijf minuten later raken de wielen voor het eerst de grond in Liberia. Wij en het vliegtuig zijn eindelijk thuis. We worden opgewacht door Margrit (de vrouw van Emil) en een aantal collega's van Samaritan's Purse (een Amerikaanse zendingsorganisatie).

En ja hoor.. Eindelijk vliegen we het Liberiaanse luchtruim binnen via positie MEGOT. In een rechte lijn van Abidjan naar Monrovia.

En juist op dat moment een gat in de bewolking. De rivier daar beneden is de grens tussen Liberia en Ivoorkust.

God heeft ons erg gezegend tijdens deze vlucht. De gebeden van ontzettend veel mensen die met ons meeleefden zijn verhoord. Het was goed om te merken dat er zoveel belangstelling was en is voor het werk van MAF in Liberia. We blijven bidden om God's zegen voor het werk in Liberia. Er is hier nog heel veel werk te doen en we hopen dat MAF een belangrijke bijdrage kan en mag leveren.