Bijen en andere aardigheden

We zijn weer terug in Kampala. Vrijdagmiddag/avond (19 dec) zijn we vertrokken uit Juba. Aan het vliegveld in Juba kun je wel een aantal blogs wijden. De terminal is te klein en erg oud. Er wordt wel aan een nieuwe terminal gebouwd, maar dat schijnt al een paar jaar zo te zijn. Als die eenmaal klaar is wordt alles beter... In de terminal loopt alles door elkaar heen en is het een grote chaos. Verspreid over de ruimte staan verschillende tafels of loketten van alle vliegmaatschappijen. Bij 'ons' loketje zetten we onze koffers bij een weegschaal en proberen we de aandacht te krijgen van de 'weger'. Nadat de gewichten zijn opgeschreven op een briefje gaan we in de rij staan voor het loket. Al onze gegevens worden met de hand opgeschreven en ook de boarding pass wordt handmatig ingevuld. Vervolgens moeten we zelf onze koffers naar de andere kant van de hal slepen en op een band gooien. De koffers verdwijnen dan naar buiten en zijn overgeleverd aan de baggagesorteerders. Dan baan je je een weg door de mensenmassa naar weer een andere kant waar een aantal loketten van de doane zijn gevestigd. Wij moesten vervolgens nog een uur in de rij staan voor de 'security'. We dachten dat we al bijna te laat zouden komen voor de 'boarding', maar ons vliegtuig had vertraging. Op andere momenten zal het misschien wel rustiger zijn.

Als operations manager ben je onder andere verantwoordelijk voor het veilig en efficient uitvoeren van het vliegprogramma. Als er een probleem is met een vliegtuig, komt dat eerst naar de operations manager toe. Die moet dan de benodigde stappen ondernemen om het probleem op te lossen. Een probleem die ik op moest lossen was een bijenzwerm die dacht dat een vliegtuig wel als bijenkorf kon dienen. Op een middag bleek de propellor van een van onze vliegtuigen helemaal onder de bijen te zitten. Iedereen was erg nerveus en wilde absoluut niet dichterbij komen. Dus moest ik over een oplossing na gaan denken om die bijen weg te krijgen. 'Uitroken' is niet zo'n verstandig idee, want waar rook is, is vuur. En vuur en vliegtuigen gaan niet zo goed samen. Om de bijen weg te spuiten met de brandweerauto van het vliegveld leek ons ook niet zo goed, want zo'n sterke straal kan misschien wel meer wegspuiten dan alleen bijen. Een imker erbij roepen leek ons het beste idee. Maar.....waar in Zuid-Soedan vind je een imker???? Samengevat: 'We kwamen er niet uit.' De volgende dag was het vliegtuig niet nodig, dus hebben we er maar een nachtje over geslapen. Gelukkig besloten de bijen rond koffietijd de volgende dag dat de propellor toch niet zo geschikt was om een nest te bouwen. phew.

'Remove Bees Before Flight'

Konden jullie echt geen ander plek vinden?

Juba vliegveld is een hele uitdaging voor het MAF team in Zuid Soedan. Er zijn veel regels en wetten en tegelijkertijd is het een grote chaos. Het probleem van veel regels is dat deze nergens staan beschreven en iedere hooggeplaatste persoon kan er een regel bij bedenken en invoeren. De verkeerstoren in Juba wordt bemand door 1 verkeersleider. Deze regelt het vliegverkeer op de grond en in de lucht. Op een klein vliegveld zou dat geen probleem zijn, maar er is verschrikkelijk veel verkeer rond en op Juba. Daarbij komt dat de verkeersleider geen radar heeft en dus geen idee heeft waar alle vliegtuigen zich bevinden. Hij is helemaal afhankelijk van de informatie die de piloten hem geven. Het is een wonder dat er tot nu toe nog geen grote ongelukken zijn gebeurd.

VN helikopters rechts en een heleboel 'caravans' links

Twee MAF 'caravans' tussen vele andere. Veel organisaties vliegen hier met Cessna Caravans

Het 'check-in' kantoor van MAF bij het vliegveld

Het 'dispatch' team maakt een vliegtuig klaar voor vertrek

Juba vliegveld is een druk vliegveld. Vliegtuigen lijken kris kras door elkaar heen geparkeerd, maar er zit iets van logica in

Juba, Zuid Soedan

Misschien hadden jullie het wel gehoord, misschien ook niet, maar we zijn voor een aantal weken in Zuid Soedan om het MAF team daar te helpen. Er zijn een aantal vacatures in het programma in Zuid Soedan en ons is gevraagd om een aantal weken in te vallen; niet om te vliegen maar om als operations manager te werken. 

Juba van boven. Naast Juba ligt een berg en die moet je natuurlijk een keer beklommen hebben.

Hoewel we niet heel veel van Juba zien, is het toch wel duidelijk dat het heel anders is dan Kampala. Juba is een kleine stad en dat merk je aan alles. Het verkeer is een stuk minder erg en het is minder lawaaierig op straat. Ook ‘s nachts is het een stuk rustiger. (of misschien wonen wij gewoon in een rustige wijk). ‘s Ochtends vroeg word je niet gewekt door vijf verschillende moskees. Nu hebben we alleen een lief kerk belletje dat om een of andere reden om half zeven geluid moet worden. Gelukkig zijn we de meeste dagen dan toch al wakker of zijn we bezig wakker te worden. Als dat ons niet wekt, hebben we ook Ethan altijd nog, die meestal rond die tijd naast ons bed aankondigt dat hij moet plassen.

We zien niet veel van Juba, omdat we wonen en werken op een compound. Zowel het kantoor als alle woonhuizen staan samen op een omheind terrein. Het is wel makkelijk dat je binnen een minuut op je werk kunt zijn, maar dat betekend dus ook dat je weinig buiten het hek komt. Aartje en de kinderen gaan regelmatig even naar een paar winkeltjes om de hoek. In het weekend gaan we af en toe wat verder weg als we met iemand mee kunnen rijden.

Zomaar een foto vanuit het autoraam.

De piloten en het team dat de vliegtuigen laadt, passagiers incheckt en papierwerk op het vliegveld regelt, beginnen vaak om 7 uur. Vaak ben ik er dan bij om laatste aanwijzingen over de vlucht aan de piloten te geven, extra papierwerk uit te printen of nog een wijziging door te voeren. Om kwart over zeven gaan ze dan op weg naar het vliegveld, ongeveer 10 minuten rijden. Ik blijf achter op het kantoor en bel onze klanten voor een update van de weerssituatie, de conditie van de landingsbaan en de veiligheidssituatie op de grond voor alle bestemmingen van die dag. Daarna ga ik verder met vanalles en nog wat: de planning voor de volgende dag/week, beantwoorden van emails, kijken naar bepaalde zaken die opgelost moeten worden, vergaderen met het management (soms via skype met MAF in Kenia), piloten helpen met dingen waar ze tegen aanlopen tijdens hun vlucht, de planning omgooien als een vliegtuig een mankement vertoont, instructies geven aan de mannen die de boekingen plaatsen, enzovoort.

'Mijn' kantoor voor zes weken. Mijn bureau staat links achterin. De twee mannen vooraan zijn mijn directe collega's die de vluchten inboeken en het papierwerk regelen.

De situatie in Zuid Soedan is gecompliceerd. Grofweg kun Zuid Soedan opdelen in gebieden die door het regeringsleger bezet zijn en gebieden die door de opisitie bezet zijn. Vooral in het noorden wisselen de gebieden nog wel eens van bezetter. In het zuiden, waar Juba ook ligt, is het relatief rustig en in handen van het regeringsleger. Toch zijn de soldaten van het regeringsleger ook niet altijd lieverdjes en zijn er regelmatig ongeregeldheden die veroorzaakt worden door soldaten. De oppositie, of de rebellen, worden gesteund vanuit Soedan en worden blijkbaar voldoende voorzien van wapens en minutie. Door de gevechten tussen beide kampen zijn er verschrikkelijk veel mensen op de vlucht. Ook komen er nog vluchteling uit Soedan binnen. Deze vluchtelingen vestigen zich in de rustigere gebieden in Zuid Soedan en vervolgens onstaan dan weer spanningen tussen de huidige bewoners en de vluchtelingen. De hele situatie in Zuid Soedan is dus erg fragiel. MAF vliegt in heel Zuid Soedan, dus ook naar gebieden die door de rebellen bezet zijn. Het is daarom erg belangrijk om op de hoogte te zijn van de situatie op de grond.

Juba heeft een erg druk vliegveld, waar ook veel vliegtuigen en helikopters van de UN gebaseerd zijn.